Real Madryt
Herb Realu MadrytŹródło: commons.wikimedia.orgReal Madrid Club de Fútbol, bo tak brzmi oficjalna nazwa, istnieje formalnie od 6 marca 1902 roku. To jeden z najbardziej utytułowanych klubów piłkarskich na świecie, uhonorowany w 2000 roku przez FIFA tytułem najlepszego klubu XX wieku.
Jedynym kolorem w barwach Realu Madryt jest biel. Z tego powodu piłkarze zespołu ze stolicy Hiszpanii nazywani są przydomkami Los Merengues (Bezy) i Los Blancos (Biali). W Polsce natomiast przyjęło się o nich mówić per „Królewscy” („real” po hiszpańsku znaczy „królewski”). Piłkarze Realu Madryt od grudnia 1947 roku swoje domowe mecze rozgrywają na jednym z największych obiektów w Europie – Estadio Santiago Bernabéu.
Działacze Realu Madryt już na początku XX wieku silnie angażowali się w rozwój krajowej i światowej piłki. To m.in. z ich inicjatywy zapoczątkowano Puchar Króla i założono FIFA. Los Blancos wzięli też udział w pierwszym sezonie Primera División (1928/29), a niecałe trzydzieści lat później walczyli w pierwszej edycji Pucharu Europy Mistrzów Klubowych, który z biegiem czasu ewoluował w Ligę Mistrzów. Real Madryt w całej swojej historii ani razu nie opuścił najwyższej klasy rozgrywkowej w Hiszpanii oraz prowadzi w tabeli wszech czasów La Liga.
Zawodnicy Realu Madryt od zawsze występują w białych strojach, a na przestrzeni lat zarówno na koszulkach jak i na spodenkach pojawiały się akcenty w różnych kolorach. Np. do 1911 roku spodenki zdobił poziomy pas w barwach hiszpańskiej flagi, a w latach 1992–1994 kołnierzyki koszulek były granatowe.
Herb Realu Madryt na przestrzeni lat ulegał kilku modyfikacjom, ale główny zamysł od dawien dawna pozostaje bez zmian: litery M, C, F (Madrid Club de Fútbol), korona symbolizująca królewskość oraz poprzeczna szarfa w kolorze fioletowym symbolizująca Kastylię, czyli krainę historyczną, na terenie której leży Madryt.
Największym rywalem Realu Madryt na krajowym podwórku jest FC Barcelona. Mecze pomiędzy tymi zespołami nazywane są El Clásico (Klasyk). W meczach Realu Madryt z FC Barceloną zazwyczaj ciężko jest wskazać wyraźnego faworyta, co potwierdzają kursy wystawiane przez firmy bukmacherskie. El Clásico niemal zawsze są bardzo wyrównane. Rywalizacja klubów ma podłoże przede wszystkim polityczne i wynika z tego, że katalońscy nacjonaliści bardzo często identyfikują się z Barçą, podczas gdy hiszpański dyktator i nacjonalista Francisco Franco jest przez ogół społeczeństwa mylnie uznawany za osobę, która kibicowała Los Blancos.
El Derbi Madrileño (derby Madrytu) to natomiast starcia Realu Madryt z największym lokalnym rywalem, czyli Atlético. W tym przypadku konflikt pomiędzy sympatykami obu zespołów ma w dużej mierze korzenie klasowe, ale i również polityczne. Gdy bilety na mecze Realu Madryt znacznie podrożały, piłkarze Królewskich byli wspierani z trybun głównie przez burżuazję oraz bogatych mieszczan o poglądach prawicowych. Biedniejsza część madryckiego społeczeństwa, robotnicy i proletariat o poglądach lewicowych, wybierała natomiast tańszą alternatywę w postaci wizyty na stadionie Rojiblancos.
Trofea Realu MadrytŹródło: commons.wikimedia.org. Autor: Jaime de la FuenteReal Madryt to niekwestionowany rekordzista pod względem zdobytych tytułów mistrza Hiszpanii (dwukrotnie dokonywał tego pięć razy z rzędu) oraz wywalczonych Pucharów Europy. Los Merengues nieziemsko wyśrubowali ten drugi rekord m.in. dzięki wygraniu pięć razy z rzędu Pucharu Europy Mistrzów klubowych (1956–1960) i trzy razy z rzędu Ligi Mistrzów (2016–2018). Warto dodać, że Los Blancos w erze Champions League jako pierwsi zdołali obronić Puchar Europy. W klubowych gablotach Realu Madryt znajduje się też wiele innych, niezwykle cennych trofeów. Królewscy wielokrotnie świętowali wywalczenie Copa del Rey czy Superpucharu Hiszpanii, ale w swojej kolekcji mają również m.in. wygrane w Klubowych Mistrzostwach Świata, Pucharze Interkontynentalnym, Pucharze UEFA czy Superpucharze UEFA.
Barw Realu Madryt broniło wielu znakomitych piłkarzy, z których część uzyskała status klubowych legend.
Bramkarze: Ricardo Zamora, José Bañón, Juanito Alonso, Antonio Betancort, Miguel Ángel González, Mariano García Remón, Paco Buyo, Bodo Illgner oraz Iker Casillas.
Obrońcy: José Santamaría, José Antonio Camacho, Chendo, Manolo Sanchís, Fernando Hierro, Roberto Carlos, Pepe, Marcelo oraz Sergio Ramos.
Pomocnicy: Raymond Kopa, Ignacio Zoco, Pirri, Michael Laudrup, Fernando Redondo, Clarence Seedorf, Zinédine Zidane, Xabi Alonso oraz Luka Modrić.
Napastnicy: Alfredo Di Stéfano, Ferenc Puskás, Santillana, Emilio Butragueño, Hugo Sánchez, Raúl, Ronaldo, Cristiano Ronaldo oraz Karim Benzema.
Triumf Realu Madryt, 2008 rokŹródło: commons.wikimedia.org. Autor: JuanJaénNajważniejsi trenerzy w dziejach Realu Madryt to natomiast: Pepe Villalonga, Luis Carniglia, Miguel Muñoz, Vincente del Bosque, José Mourinho, Carlo Ancelotti oraz Zinédine Zidane. Na czele klubu stało też wielu prezydentów, lecz bezsprzecznie tymi najbardziej zasłużonymi są Santiago Bernabéu i Florentino Pérez.
Szacuje się, że Realowi Madryt na całym świecie kibicuje niemal ćwierć miliarda osób. Wśród fanów Los Merengues znajduje się wielu znanych dziennikarzy, ludzi ze świata muzyki i filmu, polityków czy przedstawicieli innych dyscyplin sportu. Do tych najbardziej rozpoznawalnych przez Polaków należą: Donald Tusk, Antonio Banderas, Cameron Diaz, Plácido Domingo, Julio Iglesias, Fernando Alonso, Rafael Nadal, Roger Federer, Michael Jordan i Mateusz Borek.