Legendarni pomocnicy Realu Madryt
Pomocnicy z jednej strony wspierają napastników w działaniach ofensywnych, a z drugiej nie wolno im też zapominać o defensywie. Koszulkę Realu Madryt zakładało wielu znakomitych zawodników środka pola, którzy nie tylko doskonale wypełniali swoje zadania, ale również robili to tak, że na ich grę patrzyło się z przyjemnością.
Raymond Kopa (1956–1959)
Prawy pomocnik, ale grywał również w napadzie. 45-krotny reprezentant Francji przyszedł na świat 13 października 1931 roku w Nœux-les-Mines w rodzinie polskich imigrantów (więcej na ten temat znajdziesz tutaj). Słynął z dryblingów i dośrodkowań, ale kiedy było trzeba, potrafił też zdobywać gole. Do Realu Madryt przybył ze Stade de Reims tuż przed finałem Pucharu Europy A.D. 1956. Dla Królewskich rozegrał 103 oficjalne mecze, w których zdobył 30 bramek. Z klubem sięgnął po 6 trofeów, w tym 3 dla najlepszego klubu na Starym Kontynencie. Został nagrodzony Złotą Piłką za rok 1958. Zmarł 3 marca 2017.
Igancio Zoco (1962–1974)
Postawny defensywny pomocnik, który skutecznie wspierał obrońców, ale lubił też się włączać w akcje ofensywne. Ignazio Zoco Esparza urodził się 31 lipca 1939 roku w Garde w prowincji Nawarra. 25-krotny reprezentant Hiszpanii w 1962 roku przeszedł do Los Balancos z Osasuny i już do końca kariery bronił barw Realu Madryt. Dla Królewskich rozegrał 434 oficjalne mecze, zgarniając przy okazji 11 trofeów, w tym aż 7 za triumf w lidze oraz Puchar Europy. Kibice kochali go przede wszystkim za lojalność i poświęcenie na boisku. Zmarł 28 września 2015.
Pirri (1964–1980)
Nominalnie środkowy pomocnik, a trenerzy lubili wykorzystywać go do zadań zarówno defensywnych, jak i ofensywnych. Reprezentant Hiszpanii przyszedł na świat 11 marca 1945 roku w Ceucie jako José Martínez Sánchez. Do Realu Madryt trafił w wieku dziewiętnastu lat i rozegrał w białej koszulce 561 oficjalnych gier, w których zdobył 172 gole. Z Los Blancos wywalczył 15 trofeów, w tym aż 10 za zwycięstwo w La Liga i Puchar Europy. Ukończył studia medyczne i po przejściu na sportową emeryturę dołączył do sztabu Królewskich.
Michael Laudrup (1994–1996)
Jeden z najbardziej utalentowanych Europejczyków w dziejach, po boisku poruszał się z gracją. Charakteryzował go doskonały przegląd pola, a jego perfekcyjny no-look pass wielokrotnie otwierał kolegom drogę do bramki rywala. 104-krotny reprezentant Danii urodził się 15 czerwca 1964 roku we Frederiksbergu. Do Realu Madryt ten ofensywny pomocnik przeszedł w roku 1994 za równowartość niemal 10 milionów euro wprost z szeregów odwiecznego rywala – FC Barcelony. Co ciekawe, po obu stronach barykady uczestniczył w zwycięskiej goleadzie 5:0 podczas El Clásico. Z Królewskimi wywalczył jednak tylko jeden puchar – za triumf w lidze.
Fernando Redondo (1994–2000)
Defensywny pomocnik, reprezentant Argentyny. Przez kilka lat to od niego zaczynała się lwia część ofensywnych akcji Realu Madryt. Fernando Carlos Redondo Neri urodził się 6 czerwca 1969 roku w Buenos Aires. W ekipie Los Merengues zameldował się w 1994 roku po tym jak Królewscy wykupili go z CD Tenerife za równowartość 3,5 miliona euro. Fani zespołu ze stolicy Hiszpanii uwielbiali tego zawodnika, a eksperci często nazywali królem środka pola. Redondo w Realu Madryt rozegrał 228 oficjalnych spotkań i sięgnął z klubem po 6 trofeów, w tym 2 za wygraną w lidze i 2 Puchary Europy.
Clarence Seedorf (1996–1999)
Zawsze doskonale przygotowany fizycznie, dodatkowo obdarzony piekielnie silnym strzałem na bramkę. Urodził się 1 kwietnia 1976 roku w Paramaribo w Surinamie, ale reprezentował Holandię. Do Realu Madryt został ściągnięty z Sampdorii za równowartość niemal 9 milionów euro. Jego gol z około 40 metrów strzelony w 1997 roku w derbach Madrytu przeciwko Atlético jest uznawany za jedno z najpiękniejszych trafień w historii. Wystąpił w 159 oficjalnych starciach Los Blancos i zdobył w tym czasie z Królewskimi 4 trofea, w tym Puchar Europy.
Zinédine Zidane (2001–2006)
Zdobywca Złotej Piłki za rok 1998 oraz Piłkarz Roku FIFA 1998, 2000 i 2003. Urodził się 23 czerwca 1972 roku w Marsylii i grał najczęściej jako ofensywny pomocnik. W 2001 roku Real Madryt zapłacił za niego Juventusowi równowartość niemal 80 milionów euro, co uczyniło ponad 100-krotnego reprezentanta Francji najdroższym piłkarzem w dziejach. Imponował panowaniem nad piłką, a jego słynną „ruletę” do dziś próbują kopiować dzieciaki na podwórkowych boiskach. W koszulce Los Merengues rozegrał 227 oficjalnych spotkań, w których zanotował 49 goli i 67 asyst. Z Królewskimi wywalczył 6 trofeów, w tym jedno za zwycięstwo w Lidze Mistrzów. Po zakończeniu sportowej kariery doprowadził Real Madryt do wielu sukcesów jako trener.
Xabi Alonso (2009–2014)
Znakomicie wyszkolony technicznie defensywny pomocnik. Doskonale orientował się w sytuacji na boisku. 114-krotny reprezentant Hiszpanii przyszedł na świat 25 listopada 1981 roku w Tolosie w Kraju Basków jako Xabier Alonso Olano. Na Santiago Bernabéu trafił w 2009 roku z Liverpoolu, który otrzymał za niego ponad 30 milionów euro. Dla Królewskich zagrał w 236 oficjalnych meczach i zdobył z nimi 6 trofeów, w tym Puchar Europy za zwycięstwo w Champions League.
Luka Modrić (2012– )
Laureat Złotej Piłki za rok 2018. Kiedy przybywał do Realu Madryt w 2012 roku z Tottenhamu za 35 milionów euro, niewielu wróżyło etatowemu reprezentantowi Chorwacji wielką karierę w barwach Los Blancos. Tzw. eksperci jednak się mylili, a on stał się kluczowym piłkarzem środka pola Królewskich, cenionym za wizję gry i precyzyjne podania. Urodził się 9 września 1985 roku w Zadarze, a w barwach ekipy z Santiago Bernabéu rozegrał naprawdę wiele meczów i świętował mnóstwo sukcesów, w tym trzy razy z rzędu zwycięstwo w Lidze Mistrzów.